Just Walk Away

Deze brief zat vandaag in mijn bus…

 

Liefste Bodi,

Dit is zonder twijfel de moeilijkste brief die ik ooit heb geschreven, zeker als ik bedenk dat je na het lezen ervan misschien nooit meer iets met me te maken zal willen hebben.

Ik ga weg Bodi. Weg van hier, weg van alles. Ik heb twee weken geleden de kans gekregen om een jaar te gaan studeren in het buitenland en ik heb die kans met beide handen aangenomen. Ik heb nood aan een nieuwe omgeving waar ik, los van alles en iedereen hier, mijn leven terug op een rijtje kan zetten en orde scheppen in de chaos die er nu heerst.

Ik probeer er niet bij stil te staan dat het heel goed mogelijk is dat je vanaf vandaag nooit nog iets met mij te maken wil hebben. Onthoud enkel dat je geen bevlieging of uitprobeersel voor mij was, ik zie je nog steeds doodgraag.

Hoe graag ik ook bij je wil zijn en gewoon wil verdergaan waar de vakantie ophield, zou ik je in mijn huidige staat enkel meer kwetsen dan gelukkig maken en dat wil ik niet. Ik besef dat een jaar heel lang is, maar ik beloof dat ik je schrijf vanuit New York.

Ik verwacht niet dat je een jaar op mij gaat wachten, maar ik hoop wel dat als ik terugkom en ik mezelf terug stabieler voel, dat we elkaar terug kunnen zien en de vriendschap een nieuwe kans kunnen geven.

Als ik teruglees wat er al staat moet dit zo vreselijk koud en hard overkomen. Wat je ook van me denkt, weet alsjeblieft dat ik me vreselijk voel voor wat ik nu aan het doen ben.

Bij deze brief vind je nog een souvenir van onze vakantie. Ik wou het je voordien al geven, maar het is er niet van gekomen. Ondanks alles hoop ik dat het voor jou evenveel zal betekenen als voor mij.

Dit is geen vaarwel, maar tot ziens…

xxx

Je Alex

 

Bij de brief zat een foto, waarvan ik niet eens wist dat ze bestond. Ze was getrokken op vakantie, de nacht dat Alex en ik samen hadden doorgebracht. Ik lag in een diepe slaap in Alex' armen. Zijn azuurblauwe ogen keken recht in de lens en zagen er zo gelukkig uit. Op de achterkant van de foto stond een gedicht :

Enkel jij

 

Slaap me, lieflijk op het kiezeltij

dat trekt voorbij de horizon

in golven van zeezoete dromen

die drijven door mijn eenzaamheid

en spottend aan mijn herinneringen komen.

 

Streel me, in de draaikolk van

mijn navelbuik, die duisterdiep

met droefheid volliep in de razernij

van verlies zo pijnlijk, pijnlijk

Niets is pijnlijk, enkel jij.

 

En voor één keer in mijn leven, weet ik niets te zeggen, sta ik met mijn mond vol tanden, kan ik niet verwoorden wat er door me heengaat.

Bodi Out.