Dag 7 : Seduces Me

De volgende dag ontwaakte ik heel laat. Ik denk dat het niet gezegd hoeft te worden dat ik geweldig goed geslapen heb, als je de vorige avond in het achterhoofd houdt. De zon had al stevig wat warmte gewonnen en het was onaangenaam warm in de tent. Ik besloot de dag te starten met een heerlijke douche voor ik de vlinders in mijn buik zou toelaten om Alex op te zoeken.

Terwijl ik het kamp doorwandelde zag ik de gevolgen van het feestje overal om me heen. Sommige waren al wakker, anderen nog niet. Anderen hadden duidelijk een minder aangename ervaring met mister Tequilla achter de rug. Ik snoof minachtend en rolde met mijn ogen. Er zijn toch altijd mensen die uit de weg gaan om zichzelf te onderschatten. Gelukkig was het aantal beperkt.

Een half uurtje later keerde ik lekker fris terug. De anderen waren nergens te bespeuren en Alex lag duidelijk nog in zijn tent. Ik besloot de vlinders hun gang te laten gaan en nam wat middageten mee op een plateau waarmee ik voorzichtig zijn tent binnenging. Het was raar om hem daar zo alleen te zien liggen. Zijn tent was minder rommelig als de mijne, dus zocht ik een plaatsje uit en begon rustig te eten met de slapende jongen voor me. Ik ben geen perfectionist, maar het zijn op momenten als deze dat de kleinste details me opvallen. Zijn ademhaling had het ritme van diepe slaap en het was fascinerend om te zien hoe alles interageerde met die ene herhalende beweging.

Het duurde nog een kleine twintig minuten voor er enig leven in hem kwam. Zijn ogen gingen langzaam open en keken recht in die van mij. Het was alsof hij wist dat ik daar al een tijdje zat, want hij schrok niet, integendeel, hij glimlachte naar me. 'Goedemorgen, mooie jongen,' zei ik zacht, 'onbijt?' Hij knikte woordeloos. Toen ik hem vroeg wat hij graag had, duidde hij de dingen aan op het plateau dat voor hem stond. Ik keek hem vragend aan en zijn handen gingen naar zijn keel en maakte een 'werkt niet' geluid.

Ik moest lachen. Ik begreep plots waarom hij zo stil was. Ik had ook ochtenden dat alles al mee wou buiten mijn stem. Ik maakte zijn bestelling klaar en bleef rustig bij hem zitten terwijl hij die op at. Vandaag stonden er activiteiten met heel het kamp op de planning, ik maakte een paar opmerkingen erover en hij knikte of schudde zijn hoofd, of haalde zijn schouders op. Het was een heel komisch gesprek en ik onderbrak mijn praten en zijn eten af en toe door hem te kussen, een snel kusje op de lippen. Hij liet me begaan, zijn ogen lieten de mijne niet los. GRRRR.

Toen hij klaar was met eten stond hij recht om zich naar de douches te begeven. Dat had hij beter niet gedaan. Ik slikte zichtbaar toen hij met enkel een spannende boxer voor me stond. 'Ook goeiemorgen,' was het enige wat ik wist uit te brengen en dat was de moment dat hij besloot van zijn stem terug te gebruiken. Hij barste in een diepe lachbui uit en deze keer was ik het die bloosde.

Het was half twee toen toch 90 percent van de groep zich op het strand had verzameld voor de activiteiten. Op de planning stonden golfsurfen en paintball. Dat eerste omvatte een les van drie uren ploeteren in het water. Er stond een stevige stroming en de golven waren van aanzienlijke hoogte. Aiden, Alex en Joran hadden er blijkbaar aanleg voor. Joy en ik daarentegen hadden er meer moeite mee. Na iets meer dan twee uur slaagde ik er toch in om een eerste keer recht te blijven staan, maar aan het einde van de les besloot ik toch dat het geen vaste hobby zou worden.

We kregen vervolgens een uur om terug op krachten te komen, wat we ook deden. Ik viel onmiddellijk in slaap de moment dat ik mij naast Alex neer had gelegd. Toen ik terug wakker werd gingen zijn handen zachtjes door mijn haar. Alles ging als vanzelf en ik maakte een mentale notitie dat elke dag van mijn leven zo zou moeten lopen.

Paintball ging mij zoveel beter af. Blijkbaar kan ik goed mikken. Er was een heel parcour opgezet en in teams van vijf moesten we het tegen elkaar opnemen. Ik moet je niet zeggen uit wie ons team bestond neem ik aan. We wonnen dan ook grandioos. Het was zo erg dat ik eigenlijk niet eens vuil was nadien, op het zweet van de inspanning na dan. Twee verfkogels hadden me nipt geraakt, maar voor de rest was ik ongeschonden.

Avondeten deden we met zijn zessen op het strand. Joy had gisterenavond blijkbaar ook de jackpot gewonnen en de jongen voegde zich die avond bij ons. Zijn naam was Xavier en met zijn hoofd in een korte bros geschoren zag ik hem zo in een rolstoel zitten aan het hoofd van de X-men. Ik besloot de opmerking voor mezelf te houden en Joy deze avond niet te jennen.

We bleven op het strand die avond, maar naar gelang die vorderde zonderde ieder duo zich een beetje meer af. Het was middernacht toen Alex en ik hand en hand naar de sterren lagen te kijken. 'Wat denk je,' vroeg hij me, 'zullen we maar eens teruggaan?'
Ik zette een pruillip op en zei gemaakt klagerig, 'maar ik wil nog niet gaan slapen.' We wandelden traag terug naar het kamp, de nacht was gevuld met het getsjirp van een tiental krekels. Aan de tent gekomen had ik geen zin om hem los te laten. Ik legde mijn armen rond zijn hals en keek hem aan. 'Er is een klein probleempje, lieve jongen.'

Zijn ogen glinsterden, 'wat dan, kleine schat?'
'Wel euh, ik denk niet dat die armen nog loskomen voor morgenvroeg.'
'Ai,' zei hij met een frons, 'dat IS een probleem inderdaad.'
'Mja, er zit niets anders op dan dat je mij meeneemt vrees ik.'
'Ach zo,' zijn diepe stem viel weg en zijn lippen raakte de mijne voor hij in mijn oor fluisterde. 'Daar kan ik wel mee leven denk ik.'

Ik maakte me expres zwaar zodat hij me half naar zijn tent moest dragen en we kregen allebei de slappe lach toen hij het dragen van mijn onbehulpzame gewicht moest combineren met het openen van de tent. Toen hij eindelijk zich puffend met mij neervlijde zei hij pruilerig. 'Zo gaat er van slaap niet veel in huis komen hoor.'
'Slapen? Wie had het over slapen?' was het laatste wat ik zei die dag.

Bodi Out.