Dag 6 : Fragile

Ik werd die dag vroeg wakker. De zon was nog volop bezig met warmte te winnen en in de tent heerste een aangename ochtendkoelte. Met veel moeite vond ik mijn mp3-speler in de rommel van slaapzakken en andere spullen. Ik grinnikte inwendig. De tent zag eruit alsof er een bom was ontploft. Met muziek op mijn oren soesde ik nog wat verder, terwijl ik mijn gedachten de vrije loop liet.

Ik vind het een zalig gevoel, als je lichaam slaapt en je geest klaarwakker is. Het eerste waar je dan op gaat letten zijn geluiden van buitenaf. Je ogen zijn ofwel toe, of kijken uit over het reliëf van je hand of je arm. Mijn gedachten gingen echter al snel terug naar de dingen die de afgelopen dagen allemaal hadden plaatsgevonden. Vooral gisteren was een openbaring geweest. Van de Alex die ik niet kon luchten schoot niets meer over, in de plaats was nu een beeld van een grappige ietwat verlegen jongen gekomen en ik kon alleen maar toegeven dat dat beeld me enorm aanstond.

Enkele uren later was ik erin geslaagd om de 'half wakker - half slaap' staat gedeeltelijk van me af te schudden. Mijn gedachten bleven echter van het ene onderwerp naar het andere flitsen in mijn hoofd wat resulteerde in een zeer dromerige Bodi aan de ontbijttafel. Mijn stilte ging niet ongemerkt voorbij aangezien ik doorgaans toch de nodige portie verbaal lawaai bij heb in de morgen. Er kwamen voor een keer echter geen plagerige opmerkingen van de andere drie. De voldoening van de vorige dag zat duidelijk nog bij iedereen in het bloed.

Alex was nog niet op. Toen wij iets na het eten gepakt en gezakt richting strand vertrokken zag ik hem naar het groepje van zijn vrienden wandelen. Niet iets wat ik had verwacht en ook niet bepaald iets waar ik gelukkig mee was. Aiden hield me echter tegen voor ik alles kon laten vallen en hem achterna kon gaan. Ik wou protesteren, maar Aiden snoerde me de mond door met een heel rustige zelfzekere stem te zeggen : 'Het komt wel goed.' Zijn ogen keken diep in de mijne en een deel van mijn ongerustheid werd gesust. Ik ken niemand die dat met mij kan buiten Aiden.

Ik verdrong het idee om Alex achterna te gaan en wandelde braaf mee naar het strand, waar we de rest van onze voormiddag spendeerden. Ik vergat mijn zorgen volledig toen we met zijn vieren aan een immens zandkasteel begonnen te bouwen. Aiden 's idee, hoewel ik nu weet waarom hij het voorstelde.

Ik was bezig aan een derde toren (van het 7 torens tellende kasteel) toen Alex zich terug bij ons voegde. Hij zag er nerveus uit, maar niet bleek of geschokt. Het gesprek met zijn vrienden moest dus verlopen zijn zoals hij had verwacht. Ik kon alleen maar vermoeden dat de zenuwen gericht waren op mijn reactie.

'En?' vroeg ik iets aanvallender dan misschien nodig was, 'zijn we 'terug vriend'?' Ik voelde me aangevallen om de één of andere reden. Hij zette zich naast mij en keek me recht in mijn ogen. 'Dat is een groot woord, Bodi. Maar er zijn wel bepaalde zaken uitgepraat ja. Sommige dingen zullen wat tijd vragen en ik zal nooit goedpraten wat ze hebben gedaan die ene avond.' Hij had mijn reactie duidelijk verwacht. Ik haat het als ik cliché ben, maar na zijn uitleg was het rare gevoel wel weg.

Alex was echter nog niet zeker of hij al terug kon ontspannen, dus vroeg ik hem of hij mee wou helpen met zandkasteel bouwen. Hij glimlachte naar me en stemde in met een zucht van opluchting. Het is grappig hoe domme gebaren mensen veel complexere boodschappen kunnen doen overbrengen. Het duurde tot in de vroege avond voor heel de constructie afgewerkt was. Met zijn vijven trokken we foto's en genoten weer van een prachtige ondergaande zon aan de opkomende branding voor we naar het avondeten trokken om ons nadien voor te bereiden op da avondactiviteiten.

Die avondactiviteiten beloofden een prachtige avond. Voor velen ook een gevaarlijke avond, aangezien de avond zou starten met tequila om dan nadien een mega feestje te gaan vieren op het strand. Een heuse beachparty dus en ik kan je verzekeren, ze hadden er hun werk van gemaakt.

Op het strand was een immens grote cirkel (meer een ovaal eigenlijk) in platte ronde keien gelegd. Aan de rand van de cirkel was een prachtige cocktailbar opgezet in Hawaï stijl die uitkeek over heel het feestgebeuren en de zee. In Het midden van de cirkel was een tweede cirkel in keien uitgelegd. Voor deze cirkel hadden ze echter grote rechthoekige rotsblokken gebruikt in plaats van platte keien. Het binnenste van de tweede cirkel was uitgegraven tot een kuil van een halve meter diep. Met zijn twee meter diameter beloofde dit een kanjer van een kampvuur te worden. Waar ze het hout vandaan hadden gehaald weet ik niet, maar de houtpiramide bereikte net geen twee meter.

Iedereen was na de tequila opwarming dan ook helemaal in de stemming. De muziekkeuze was subliem en er werd de hele avond gelachen, gedanst en kameraadschappelijk gepraat rond het kampvuur. Het was twee uur voor ik eindelijk van tussen de dansende mensen kwam en me naar het kampvuur begaf, waar de anderen al een tijdje vertoefden ondertussen. Alex zat er ondertussen ook bij. Hij had de avond voorzichtig verdeeld in tijd die hij bij ons doorbracht en tijd die hij bij zijn vrienden doorbracht. Zijn vrienden waren echter van het toneel verdwenen nog niet zolang geleden en nu zat hij daar niet zover van Aiden en Joran, dromerig in het vuur te staren.

Zijn haren stonden warrig van het dansen en de wind die in de loop van de avond was opgestoken. Hij zag bruin van de lange dagen zon en zijn prachtige blauwe ogen weerkaatsten de vlammen van het vuur, waardoor ze zelf leken op te lichten. Wat was hij toch mooi. Ik zette me achter hem neer en sloeg mijn armen rond hem. Hij ontwaakte uit zijn droomstaat en toen hij zag dat ik het was glimlachte hij en liet me begaan. Ik kon het niet laten en fluisterde in zijn oor 'hey, mooie jongen.'

Zijn gezicht kleurde weer licht rood, maar hij leunde harder tegen me aan en legde zijn hoofd tegen het mijne. Het kampvuur was prachtig en het feestje begon stilletjes aan te kalmeren. Meer en meer mensen verzamelden rond het vuur. De DJ zag wat er gebeurde en deed iets waar ik hem nog altijd dankbaar voor ben. Hij zette een trager nummer op. De begintonen gaven me kippevel en ik richtte me tot de half slapende jongen in mijn armen. Alex was echter klaarwakker en keek recht in mijn ogen. Groen tegen blauw.

Ik heb mijn vraag nooit moeten stellen. Met zijn hand in de mijne trok ik hem naar de dansvloer waar ondertussen meer en meer koppeltjes zich verzamelden. We hadden hier en daar wel wat bekijks, maar het gleed van me af en toen ik zag dat het Alex onrustig maakte trok ik hem dicht tegen me aan en zei : 'Vanaf nu is er enkel nog jij, ik en de muziek. De rest kan gestolen worden.' Hij ontspande en keek me laconiek aan. 'Mag het vuur blijven? Anders ga ik het maar koud hebben.'

Ik kuste hem, en hij kuste mij. Niet zoals die eerste keer de eerste dag. Dat was maar een flauwe indruk van een kus in vergelijking met deze. Dit was iets waar de spanning al zo lang naar aan het opbouwen was en die spanning was duidelijk niet alleen bij mij aanwezig geweest. Er was een passie in hem die ik nog niet had gevoeld. Zijn tong liet een metaalachtig gevoel na in mijn mond dat alleen maar schreeuwde naar meer.

We verbraken de verbinding echter terug en dansten traag en innig verder op het prachtige nummer. Ik weet dat ik nadien hand in hand met hem ben weggewandeld van de cirkel van licht en dat mijn voeten nat waren en vol zand plakten van het strand en de branding waar we met enkel de zee als getuige een vervolg gaven aan wat veel te kort was geweest aan het kampvuur.

Ondanks alles sliepen we die nacht elk weer in onze eigen tent. Ik weet nog dat ik twee dingen dacht voor ik eindelijk in slaap viel. Het eerste was 'Hmmm' en het tweede was, 'Bodi, je bent verliefd.'

        

FRAGILE - STING

If blood will flow when fresh and steel are one
Drying in the colour of the evening sun
Tomorrows rain will wash the stains away
But something in our minds will always stay
Perhaps this final act was meant
To clinch a lifetimes argument
That nothing comes from violence and nothing ever could
For all those born beneath an angry star
Lest we forget how fragile we are

On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are

On and on the rain will fall
Like tears from a star like tears from a star
On and on the rain will say
How fragile we are how fragile we are
How fragile we are how fragile we are