Dag 3 : Foolish Games

Die morgen werd heel het kamp wakker met een vreselijk lawaai. Nog half in slaap opende ik een stukje van de tent om Lynn te zien die compleet overstuur Alex de huid stond vol te schelden. Alex zelf zag lijkbleek en al zijn vrienden stonden rond hen duidelijk met hun handen in het haar. Doorheen Lynn's tirade hoorde ik woorden als 'vuile leugenaar' en 'ik haat je'.

Na enkele minuten viel haar tirade stil en bleef enkel het geluid van haar gehuil over. Alex had nog geen woord gezegd. Asgrauw stond hij daar, alles te absorberen wat ze naar zijn hoofd slingerde. Het werd pijnlijk duidelijk hoeveel mensen er stonden te kijken naar het schouwspel . Toen ze dat besefte liep ze weg. Haar vrienden volgden haar en lieten Alex alleen achter met een beschuldigende blik. Na enige tijd liep ook Alex weg.

De rest van de dag verliep rustig (raar maar waar). Noch Lynn, noch Alex, noch de vrienden vertoonden zich op het kamp. De rest van de groep, inclusief wij genoten van een rustige dag aan het strand en – zoals dat een groep betaamd – speculeerden ten volle wat er kon gebeurd zijn tussen die twee. Aiden en Joran zonderden zich meer af en genoten op hun eigen manier van de dag. Joy daarentegen maakte van het gespeculeer gebruik om een gesprek te starten met een jongen die ze blijkbaar al van dag één op het oog had.

Overal liefde en drama. Ik rolde met mijn ogen. Langs de ene kant was ik stiekem wel een beetje jaloers, langs de andere kant was ik blij dat ik al de drama - die er vroeg of laat toch bij komt kijken – aan mij voorbij zag gaan. Dat dacht ik toch tenminste…

Die avond gingen we uit. Het was tien uur en iedereen was al klaar, behalve ik. Ik heb namelijk op vakantie altijd het ritueel van bijzonder laat te gaan douchen. Dat zorgt voor meer privacy, waar ik tamelijk gehecht aan ben en bovendien kan je langer genieten van meer warm water helemaal alleen. Aiden, Joran en Joy stonden klaar voor vertrek en ik verzekerde hen dat ik wel zou nakomen.

Na een tien minuten te hebben gewandeld dwars doorheen de camping met een badhandoek en de nodige doucheaccesoires kwam ik bij een zalig verlaten douchecabine aan. Je mag je een relatief grote houten barak voorstellen die was ingedeeld in een gangetje van een meter of twee met langs beide kanten tien douche cabines. Een prachtige TL-verlichting werkte dit witte geheel af. (kuch)

Toen ik weer een tijdje later mijzelf stond af te drogen hoorde ik lawaai buiten. Ik stak mijn hoofd buiten om te zien wie er was. Slecht idee. Wat verder stonden de vrienden van Alex. Ze waren duidelijk dronken en één van hen zag mij mijn hoofd buiten steken. De vijf kwamen mijn richting uit en ik wist onmiddellijk dat ik in de problemen was.

Ik weet niet of je vroeger ooit pesters aan het werk hebt gezien in de middelbare school, maar wanneer ze een prooi in het oog hebben dan gaan ze daar ook op af als een jager. Wel, zo kwamen ze alle vijf op mij af. De adrenaline begon reeds zijn werk te doen. Daar stond ik in mijn badhandoek zonder enige verdere vorm van bescherming.

'Daar se, den Bodi' zei er een – Bram heet hij geloof ik - gemaakt vriendelijk. 'Toevallig dat we u hier nu tegen komen, niwaar mannen?' De anderen grinnikten achterlijk. Hoewel ik best geïntimideerd was, ondanks de zwakke opening maakte mijn brein toch de domme opmerking dat dit wel eens het begin van een zeer foute pornofilm kon worden. Dat gebeurt wel meer in lastige situaties. Op dat moment komen de domste dingen eerst in me op. (Zo heb ik nog een verhaal van een vrij religieus huwelijk, maar dat is iets voor een andere keer).

Anyway, het gesprek ging verder. 'Ik vind u genen toffe Bodi.' Weer instemmend gegrinnik van de anderen. Op dat punt, hoe slecht mijn positie ook was, verloor ik mijn geduld. Ik haat dronken mannen. 'Dat is jouw probleem, Bram. Ik stel voor dat je je roes gaat uitslapen voor er ongelukken gebeuren.'

Note to self : 'don't lose your temper, surrounded by five men who are drunk'

Ze drongen me verder naar achter in de gang en vormden een halve kring zodat ik geen kant uitkon. 'Wij gaan u een lesje leren voor wat ge met Alex hebt gedaan.' Dat kwam onverwacht. Ik kon niet anders dan vragen wat ik in hemelsnaam met Alex had gedaan. Wegens persoonlijke redenen en omdat het anders te langdradig wordt ga ik hier niet meer verbaal verder, maar laat ons zeggen dat ze mij blijkbaar verantwoordelijk hielden voor het eindigen van de relatie tussen Alex en Lynn. Blijkbaar had ik Alex homo gemaakt.

Op dat punt kwam mijn brein weer met een domme opmerking af. In ieder geval, hoewel ik tegen een stootje kan, de manier waarop ze dat allemaal zeiden zorgde er wel voor dat ik compleet in shock was. Op dat punt stond ik letterlijk met mijn rug tegen de muur en de eerste klap kwam recht in mijn gezicht nog voor ik het goed en wel besefte. Een vlakke hand, geen vuist. Dit ging lang duren. Ik kromp ineen om de eerste vuistslag te incasseren, maar die kwam er nooit.

Niemand minder dan Alex trok de vijf van mij af. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Hij straalde een koude furie uit die alle vijf de kerels ineen deed krimpen. Toen ze weg waren draaide hij zich naar mij. 'Gaat het?'

Ik zag lijkbleek en op dat moment was hij de verkeerde persoon op de verkeerde plaats. Al mijn angst en woede en shock kwamen eruit. 'Na dat geweldige gesprek met JOUW vrienden… NATUURLIJK.' Spuugde ik bijna in zijn gezicht en ik liep trillend weg.

Het was puur geluk dat ik Aiden en de anderen tegenkwam op de terugweg naar het kamp. Aiden zag direct dat er iets stevig mis was. Het was pas in de tent dat ik hem vertelde wat er gebeurd was. Hij luisterde kalm naar mijn relaas en gaf geen kick. Daarna gaf hij me iets om te kalmeren en liep de tent uit… om zelf te kalmeren. Aiden kennende is hij recht naar die kerels gestapt. Toen hij even later weer terug kwam zei hij echter niets.

We zijn nog tot aan het strand gewandeld en dan ben ik bij hem gekropen en in een onrustige slaap gevallen. Ik herinner me enkel nog dat Joran niet zo gelukkig was met de situatie.

Kortom, ik had graag een iets leuker relaas verteld voor deze derde dag, maar blijkbaar moet er toch altijd drama aan te pas komen. En dan denk je dat twintigers volwassen zijn, HAH!

Bodi Out.