Over Kaartenhuisjes

Mijn leven is een kaartenhuisje, en ik ben de Joker… Niet dat ik geen andere kaart zou willen zijn, maar dan zouden er sowieso vier exemplaren van mij rondlopen met een andere outfit aan en daar is de wereld lang niet klaar voor. Anyway, kaartenhuisjes dus, of meer bepaald de kaarten die mijn kaarthuisje gestalte geven.

Familie, vrienden en kennissen, dat is het dek waar we mee spelen. Het is grappig hoe hard mensen bouwen op deze drie types van mensen. Het is ook grappig om te zien hoe hard mensen geloven in de soliditeit van die zaken. Ik weet beter. Begrijp me niet verkeerd, ook ik heb nood aan vrienden en familie en net als jullie put ik evenzeer kracht uit die relaties, wie zou dat niet doen. Maar ik heb ook gezien hoe fragiel dat web van relaties kan zijn.

Je hoeft maar één kaart weg te nemen uit de fundering van je kaartenhuisje en al gauw heb je veel kaarten, maar geen huisje meer.

De familiekaarten voor mij bestaan uit twee ouders, een vader en een moeder zoals dat bij de meeste onder jullie wel het geval zal zijn. Zij maken echter al een tijdje geen deel meer uit van mijn huisje. Mijn vader en moeder zijn gescheiden, vijf jaar ondertussen. Komt daar nog bij dat geen van beide een erg open geest heeft, wat maakt dat ik ze nu amper nog zie. Wat broers en zussen betreft, ik ben enig kind, dus geen verdere info daar.

Vrienden. Hmm, wat zou ik zijn zonder hen vraag ik me soms af. Veruit de belangrijkste persoon in mijn leven tot vandaag de dag is Aiden. Aiden is de broer die ik nooit had zal ik maar zeggen. Mijn beste vriend, mijn bloedbroeder… ik kan verder gaan maar dan wordt het voor hem misschien nogal gênant. Voor alle duidelijkheid, ondanks het feit dat we twee handen op één buik zijn, zijn we geen koppel noch hebben we een liefdesrelatie. Nooit gehad, hoewel we veel mensen al hebben wijsgemaakt dat het wel zo was, wat hilarische reacties uitlokt.

Ook Aiden's ouders zijn mij heel dierbaar. Ja kan stellen dat ze me ondertussen half geadopteerd hebben. Ik heb zelfs een eigen kamer bij Aiden thuis.

Naast deze mensen die een beetje centraal staan in mijn leven, heb je nog eens 3 jongens en vijf meisjes die ik tot goeie vrienden reken. Misschien hoor je over die mensen nog wel meer in de toekomst.

Een partner heb ik nog niet. En nee, ik heb ook niet onmiddellijk iets op het oog. Misschien ben ik te kritisch, wie weet. Of misschien ben ik gewoon te gesloten. Aiden noemt mij toch altijd plagerig 'mister inaccessable' (sinds Anouk dat in één van haar liedjes zong). Niet dat me dat stoort, het leven van een vrijgezel heeft ook zo zijn voordelen. Aiden heeft trouwens geen recht van spreken aangezien hij zelf vrijgezel is. Hij daarentegen heeft WEL iemand op het oog.

Zo, bij deze weten jullie weer een beetje meer. Ik ga de introductie met deze post afsluiten, de rest komen jullie gaandeweg wel te weten.

Tot de volgende,

Bodi out.