Bodi Groet de Dingen

Er is niets zo moeilijk en zo doodeenvoudig als jezelf voorstellen. Wanneer je nieuwe mensen leert kennen op een feestje of via vrienden steek je simpelweg je hand uit, zeg je je naam, et voila… introductie gemaakt. Maak er echter een officiële aangelegenheid van en alles wordt zoveel moeilijker. CV's schrijven bijvoorbeeld is voor velen een hele opgave, want wat schrijf je in godsnaam over jezelf om iemand anders te overtuigen je uit te kiezen uit tientallen kandidaten voor een bepaalde job.

Het antwoord is simpel, je somt je sterke punten op, je interesses en je motivaties. Waarom is dat zo'n opgave voor mensen vandaag de dag? Is het omdat we van kinds af aan geleerd worden dat we nooit tevreden mogen zijn met en over onszelf? Is het omdat het vandaag de dag gewoon moeilijk is om goede eigenschappen overtuigend te brengen, of zijn we echt zo incompetent als we zelf denken?

Vragen voor een boeiende discussie (al zeg ik het zelf) waar ik momenteel niet verder op inga. Waarom stel ik ze dan? Een eerste blogpost hoort thuis in het rijtje van de moeilijke introducties. Ik wil mijn lezers boeien, dus een 'hoi, mijn naam is Bodi, dit is mijn eerste post' gaat niet echt door de beugel en 'liefste dagboek' is zo vreselijk cliché om niet te zeggen niet zo erg persoonlijk naar de lezers (jullie dus) toe. Ik ga mij dan ook niet in één post voorstellen.

Vandaag kregen jullie mijn naam; Bodi. Gewoon Bodi, niet meer en niet minder. Ik ben een complex persoon, zouden velen zeggen, maar op zich kan je dat van iedereen zeggen en dat maakt dat het veel minder speciaal is dan het klinkt. Ik ben 20 jaar en de laatste keer dat ik checkte was ik nog altijd van het mannelijk geslacht. Ik praat graag, maar ik luister liever en blijkbaar voelen mensen dat aan.

Dit dagboek zal dan ook een portaal zijn voor beide. Rest mij enkel nog jullie van harte te verwelkomen in mijn wondere wereld voor ik terug de realiteit in glijd.

Bodi Out.