Dag 2 : Sunday, Bloody Sunday

Ik denk dat ik een teken van leven begon te vertonen om 10u. Tot mijn grote verbazing was de tent al leeg. Ik vond Aiden, Joy en Joran terug tussen de jongens van de groep van Alex. Na gisteren was het ijs in heel de groep zowat gebroken en vandaag stonden er een heleboel groepsactiviteiten gepland om de restanten helemaal te doen wegsmelten. Alex zelf was echter nergens te bekennen, noch zijn vriendin, waarvan ik de avond ervoor had ontdekt dat haar naam Lynn was. De sfeer was enorm relax en ik begon me al te verheugen op de activiteiten op het strand.

De zon was weer volop aanwezig maar omdat er een strakke wind stond was het ideaal van temperatuur. Levensgevaarlijk wel voor de huid. De rode plekken die ik gisteren had opgelopen waren pijnlijk vandaag en helemaal niet verbeterd over de nacht heen. Met een zucht ging ik op zoek naar de sunblock. Na het ontbijt gingen we met zijn viertjes het terrein nog eens verkennen. Dat was de dag daarvoor nogal vluchtig gebeurd en gezien de mooie omgeving was het zeker de moeite om het op een trager tempo te herhalen.

De camping was bijzonder groot. Het domein was helemaal afgezet met grote hekken en er was een heuse bewakingspost bij de in en uitgang. Op een 10 minuutjes wandelen waren er enkele winkeltjes waar je de nodige dingen kon kopen van voeding en andere levensnoodzakelijke goederen die je nodig hebt op vakantie zoals; wijn, chips en ander lekkers om de avond gezelliger mee te maken. Helemaal aan de andere kant van het terrein lagen de sanitaire voorzieningen. Ze lagen afgelegen en gaven verbazend veel privacy voor een camping. Joy maakte de opmerking dat ze het maar angstaanjagend vond om half naakt op zo een afgelegen plaats te gaan douchen. Ik lachte haar opmerking weg en Aiden stelde haar gerust door haar te verzekeren dat hij wel met haar zou meegaan. Joran zou ook zeker van de partij zijn. Het was mij al meer dan duidelijk dat het niet lang meer zou duren voor die twee een koppel zouden vormen hier.

Terwijl Aiden en Joran verder liepen porde ik Joy aan. 'Twintig euro dat het vanavond prijs is tussen die twee.' Ze keek even bedenkelijk. 'No way,' was haar antwoord terwijl ze mijn uitgestoken hand schudde. Ik grinnikte inwendig, hoewel we elkaar al eens in de haren kunnen vliegen genieten we even hard van elkaar continu steken te geven. Veel mensen denken dan ook verkeerdelijk dat we elkaar niet kunnen uitstaan.

Toen we terug arriveerden op het kamp was de sfeer veranderd. Alex was terug en was volop bezig zijn leidersfunctie terug in de verf te zetten. De sfeer was echter gespannen en van onze aankomst werd gretig gebruik gemaakt om het wrange gevoel dat er hing weg te werken. Hoewel de gezichten boekdelen spraken, deden we alsof we niets hadden gemerkt.

De groep ontspande zich weer helemaal met de start van de groepsactiviteiten. De groep rond Alex bleef echter gespannen rondlopen. De twee dames van de groep waren nergens te bespeuren en Alex leek nog meer bravouregedrag te vertonen vandaag. Het werkte op mijn zenuwen na een tijdje. Dat en het feit dat hij mij vandaag blijkbaar straal negeerde. Hij niet alleen trouwens, bij zijn maten konden er ook niet al te veel woorden af. Het was heel subtiel, misschien beeldde ik het me in. Aiden leek er toch niets van op te merken.

Desondanks de leuke activiteiten was ik tegen de avond toch licht uit mijn humeur. Ik trok me terug op het strand om naar de zonsondergang te kijken en wat muziek te luisteren. Een beetje verder zag ik Lynn wandelen. Een tijdje daarop volgde Alex in haar voetsporen. Toen hij mij zag zitten leek het even alsof hij iets wou zeggen, maar hij wandelde na enige aarzeling toch verder. Toen de zon bijna onder was sloten twee armen zich rond me. Ik glimlachte. Aiden natuurlijk. Hij zei niets, maar keek gewoon verder mee de zonsondergang uit.

Daarna voelde ik me terug wat beter, een lange, warme douche zorgde ervoor dat het laatste restje slechte humeur weggespoeld werd en ik begaf me terug naar het strand waar een groot kampvuur gemaakt was. Iemand had zijn ipod opgezet met rustige muziek. Het was nog een gezellige avond. Er werd gepraat en gelachen en straffe verhalen verteld. Aiden en Joran zaten hand in hand tegen elkaar aan in het vuur te staren. Joy en ik wisselde een blik en ik glimlachte gemeen. Ze stak haar tong uit en knipoogde nadien terug.

Sunday, bloody Sunday, wat een rare dag.

Bodi Out.

Dag 1 : So Kiss Me

We arriveerden goed op tijd bij de verzamelplaats – een parking langs de autostrade in Leuven – na een spannende rit met Aiden's moeder, Lydia. Geloof het of niet, Aiden's moeder houdt van racen en dat doet ze niet alleen op het circuit als je begrijpt wat ik wil zeggen. Gelukkig hebben noch Aiden noch ik snel bang in een wagen.

Na een kort afscheid gingen we op zoek naar Joran en Joy. We vonden hen en hun bagage terug voor de deur van een dubbeldekker bus. 'Onze' bus. Joy wist ons te vertellen dat we geluk hadden. De bus had plaats voor 77 mensen, waarvan er slechts 60 plaatsen zouden worden benut. Ideaal dus! Niet veel later wisten we dan ook nog de plaatsen helemaal vooraan te bemachtigen. We zijn die avond letterlijk de zonsondergang tegemoet gereden.

Ondanks de overschot aan plaats, de goede film (Robin Hood: Men in Tights) en het aangename gezelschap, heb ik die nacht amper een oog dicht gedaan. Terwijl rondom mij iedereen in diepe slaap verkeerde, heb ik dan maar een gesprekje gevoerd met de maan die in zijn volle pracht aan de hemel stond. Dat, en ik heb ook een paar schitterende foto's getrokken van Aiden die slaapt met open mond. (Een open schuur zoals ze dat zeggen in Antwerpen).

De andere passagiers bestonden voor ongeveer één derde uit Nederlanders en twee derde Belgen. Het is grappig om met zo een grote groep op een bus te stappen. Iedereen vertrekt op vakantie en er hangt zo een 'verlegen' sfeertje over de groep. Iedereen is nieuwsgierig naar de andere mensen in de groep en je krijgt zo dat mentaal aftastend gevoel van de één naar de ander.

Sommigen proberen hun onzekerheden weg te steken door stoer te doen. Op de vertrekplaats was een groepje van vijf jongens en twee meisjes uitbundig bezig met een skateboard allemaal trucjes uit te voeren. De aanvoerder van de bende of, dat leek hij toch te zijn, had het blijkbaar heel warm ondanks de vrij bewolkte hemel en had zijn t-shirt al uitgedaan. Het resultaat mocht er wel wezen, maar Aiden en ik wisselden toch een veelzeggende blik over het bravouregedrag. Één van de meisjes, waar hij overduidelijk mee samen was stond duidelijk te genieten van het spektakel dat hij tentoon stelde.

Tegen een uur of vier slaagde ik er dan toch in om mijn ogen toe te doen en wat slaap te vatten. Het was negen uur toen Aiden me voorzichtig wakker maakte met een glimlach en een 'we zijn er bijna'.

Dat bleek overdreven te zijn, want het was pas anderhalf uur later toen we eindelijk de camping opreden. Ik was direct verkocht. De camping was bij wijze van spreken OP het strand. Alle tenten stonden reeds opgesteld in een grote ovaalvormige cirkel die ongeveer 50 op 75 m was.

Aan de rand stonden er twee grote totempalen die de ingang afbakenden, en in het midden van de ovaal stond een grote boom waar ze rond de stam een bar hadden gebouwd overdekt met een strooien dak. Hier en daar nog een paar hangmatten kortom. Bodi likes.

De eerste dag gaat altijd snel voorbij. Je kent dat wel, je zit met twee in een tent, je moet al die rotbagage ergens kwijt zien te spelen. Aiden en ik hebben een uur getracht om een beetje orde op zaken te brengen om dan tot het inzicht te komen dat er van orde nooit echt sprake zou zijn (noch was geweest). Het eindresultaat leek dan ook meer op twee reistassen die waren geëxplodeerd dan twee reistassen die netjes waren ontladen.

Na een kort middagmaal hebben we ons met zijn gevieren op het strand gelegd en ik weet nog dat ik ben gaan liggen om 13u… en toen was het ineens 18u. Aiden had me half ingegraven terwijl ik in diepe slaap was en mijn neus zag knalrood. Kwestie van onze laag bruin goed te beginnen. Gelukkig had Joy de parasol zo geplaatst dat de rest van mijn lichaam niet helemaal verbrand zou zijn.

Het avondeten mondde uit in de eerste groepsactiviteit. Blijkbaar was de leiding in het bezit gekomen van een hele lading merchandise en die moest diezelfde avond ook nog de deur uit. Het principe was vrij eenvoudig, er volgde een uur van opdrachtjes die werden verkocht voor een aantal zaken uit de prijzenkast. Die opdrachtjes werden uiteraard hoe langer hoe amusanter naargelang er meer drank vloeide en het later werd.

Om er enkele op te sommen :

• Een glas zeewater drinken
  
• Zo hoog mogelijk in de barboom (zo was de boom gedoopt) klimmen
  
• Een meisje verkleed als jongen
  
• Een jongen verkleed als meisje
  
• Strippen tot het ondergoed
  

Toen er iemand riep dat twee meisjes met elkaar moesten kussen, voelde ik het onvermijdelijke al komen en oh jawel, ook vrouwen willen wat, dus niet veel later volgde de opdracht dat twee jongens moesten kussen. Niet zomaar kussen, nee nee, wel 2 minuten lang.

De opdracht was nog geen 5 seconden uitgesproken of 3 paar ogen kijken mij met grote grijns aan.
'Vergeet het.' Was mijn bondige antwoord. Terwijl Aiden, Joy en Joran volop op mij begonnen in te praten was het bravoure groepje van een halve blz terug ook in actie gekomen. Met zijn alleen scandeerden ze één naam; 'Alex'. Je raadt het, de leider van daarstraks.

Alex genoot blijkbaar nog altijd van de aandacht, maar zijn gezicht zag er toch iets minder zeker uit dan voorheen. Na veel getouwtrek stond hij dan toch recht en wandelde semi-zelfzeker naar voren. Het was toen Aiden zei: 'nu kan je hem eens een toontje lager laten zingen,' dat ik zwichtte.

Aangezien kussende jongens nog altijd duurder zijn dan kussende meisjes waren ze op dat moment ook door al hun prijzen heen en kon de show van start gaan. Alle kandidaten moesten zich verzamelen achter het 'podium' (= vier tafels en twee bierkratjes) en toen begon het aftellen.

Alex kwam naast me staan en ik glimlachte naar hem als teken van welkom. 'En ben je er klaar voor?' vroeg hij me. Ik keek hem even doordringend aan en antwoordde : 'Die vraag kan ik beter aan jou stellen. Ik heb dit al gedaan dus voor mij is dit niet echt nieuw.' Het is altijd grappig om te zien hoe traag mensen de link leggen op zo'n moment naar wat je echt wil zeggen. Hij bleef er verbazend kalm onder.

'Dus ik ben in het nadeel?' vroeg hij laconiek. Ik haalde mijn schouders op. 'Definieer 'nadeel'.' Daar wist hij geen antwoord op te geven. Hij zag er toch niet meer zo zelfzeker uit als voorheen. 'Maak je geen zorgen. Je gaat gewoon zitten en ik doe de rest wel.' Knipoogde ik naar hem. 'Jij denkt ondertussen twee minuten aan je vriendin en ik geef het publiek wat ze willen. Wie weet vind je het nog zo slecht niet.'

De plagerige manier waarop ik het zei stelde hem blijkbaar terug op zijn gemak. 'Afgesproken' zei hij met een grijns. 'Wat is je naam trouwens?' Ik stelde me voor. Ondertussen waren de twee dames begonnen aan hun weinig appetijtelijke opdracht. Het mannelijke publiek werd zoals verwacht echter gek.

En toen was het onze beurt. Alex klom als eerste op de tafels, ik gaf hem op het laatste moment nog een stoel mee zodat hij kon gaan zitten. Nadat hij dat gedaan had klom ik zo nonchalant mogelijk de tafel op en wandelde traag maar zeker op hem af. Ik weet niet wanneer het precies gebeurde, maar net voor ik bij hem op schoot ging zitten keek hij recht in mijn ogen en ik zag hem slikken. Vanaf dat moment hoorde ik het publiek niet meer. Er was enkel nog de jongen op de stoel.

Zijn ogen gingen niet toe toen mijn lippen de zijne raakten. Zonder echt te kussen gleden mijn lippen over de zijne, van rechts naar links. Ik voelde hem slikken en ik gleed opnieuw naar de andere kant. De derde keer kuste ik hem echt. Mijn lippen vol op de zijne terwijl ik traag terugtrok. Ik draaide mijn hoofd en kuste hem opnieuw en deze keer stuurde ik het puntje van mijn tong mee op zoek naar de zijne. Het duurde niet lang of hij reageerde op de kus en vanaf dat moment worden de dingen een beetje wazig.

Ik weet alleen dat de spelleider schandalig vroeg de klok aftikte. Alex was geen slechte kusser, verre van zelfs. Toen ik van hem los trok en weer in zijn ogen keek voelde ik zijn lichaam echter opspannen. Zijn ogen keken eerst verbaasd en dan was er een flits van paniek in te lezen. 'Alles ok?' vroeg ik hem. Hij stond traag recht. Zijn ogen werden terug normaal en hij verzekerde me dat alles in orde was. Ik draaide me naar de kerel die de show presenteerde en maakte hem duidelijk dat de prijzen naar Alex mochten gaan. Ik had de mijne tenslotte al een beetje gehad.

Toen ik bij Aiden en de rest aankwam zei die prompt: 'Stop met grijnzen, idioot.' Ik knipoogde naar hem. 'Vond je het niet goed misschien?' Hij haalde zijn schouders op. 'Kon ermee door. Joran vond het blijkbaar wel fascinerend en ik heb Joy ook niet horen klagen.' Waarop Joran en Joy zwaar in de tegenaanval gingen. Die Aiden toch, hij lokt zo graag reacties uit.

Onder het roes van de kus en de adrenaline van het publiek ging de avond verder. Het was één uur voor we onze tent in kropen. Als alle dagen van deze vakantie zo mogen zijn dan zit het meer dan goed denk ik zo.

Bodi Out.

Inpakken en Wegwezen!

Morgen is het zover! Dan verdwijn ik tien dagen van de wereld samen met mijn beste vriendje! Momenteel volop bezig met inpakken, maar toch maak ik nog even tijd om hier te melden dat jullie mij tien dagen moeten missen! Ik beloof plechtig dat jullie een uitgebreid verslag krijgen.

Aiden en ik hebben vandaag al aan het speculeren geweest wat voor mensen we op vakantie gaan tegenkomen… nee hoor, we zijn niet grof geweest :p.

We zijn nog niet half ingepakt en we hebben overigens al te veel bij, die buschauffeur morgen gaat lachen.

God ik sta hyper, precies de nacht voor sinterklaas komt, zo voel ik me nu ongeveer.

Oh Aiden roept, ik moet gaan.

Tot binnen tien dagen!

Gekke Bodi Out.

Ik ben de dreiging die flappert door de nacht…

Ik ben de dreiging die flappert door de nacht, ik ben de kauwgombal die in je haar blijft plakken… Ik ben Darkwing Duck!

De coolste eend ooit, op Alfred j. Kwak na dan. Aiden en ik verveelden ons vandaag een beetje dus zijn we in de oude videokast gedoken bij hem thuis en dat bleek een geweldig idee. We hebben vanalles teruggevonden. Afleveringen van de Thundercats, het Liegebeest, Merlina en de twee eenden daarjuist genoemd. Van een middagje nostalgie gesproken. We zijn niet eens door de helft van de kast geraakt. De leukste banden waren die zonder label, waar je systematisch in fast forward doorgaat om te kijken wat er nog opstaat.

Voor mensen die nooit met een videorecorder gewerkt hebben, die dingen kon je programmeren en die programmatie begon meestal 5 minuten voor de film en eindigde een 20 minuten na de voorstelling. Je kan je niet inbeelden hoe een boeiende beelden je terugvindt in die laatste 20 minuten. Stukjes 'soft erotische' film die vroeger oh zo populair waren op vt4 en kanaal 2 in de late uurtjes. Playboy toestanden, of laat avond belspelletjes. Aiden en ik hebben een kwartier tranen met tuiten gehuild van het lachen bij een reportage over één of andere vrouw van 50 die tijdens haar dagelijkse strijkbeurten mannen over de telefoon bevredigde.

De fantasie breekt in duizend stukjes aan de andere kant van de lijn, of.. waar goesting je toch niet toe kan drijven. Niet veel later kwamen we een stukje Point Break tegen waarbij we spontaan begonnen te watertanden. Niet alleen voor Keanu Reeves, maar vooral voor het surfen! Binnen een goeie week vertrekken we immers met zijn vieren naar het zonnige Biaritz. Gedaan met de verveling. Naast Aiden en mij gaan nog twee mensen mee uit de groep van vrienden die ik in de vorige post heb vermeld. Joran, een goede vriend van ons die we hebben leren kennen in Les Trois Vallées in Frankrijk op skivakantie, dat is ondertussen twee jaar geleden. Hij gaat vooral vaak mee uit met ons, maar is ook al wel eens aanwezig op de etentjes en andere activiteiten die we organiseren.

Last but not least, Joy, de beste vriendin van Aiden gaat ook mee. Zij en ik hebben een iets wispelturigere relatie. Niet dat we niet goed overeen komen met elkaar, maar laat ons stellen dat we al eens sneller in aanvaring komen. Los daarvan zie ik haar nog steeds als een heel goede vriendin, we hebben gewoon geen gene om onze meningsverschillen met wat vuurwerk van de baan te vegen. Je zou misschien denken dat het niet zo leuk is voor Aiden om zijn beste vriend en vriendin regelmatig in een woordwisseling te zien, maar die vindt het best. Elke keer als het zover is en één van ons zit bij hem dan lacht hij even kort en zegt 'dat komt wel weer goed.' En effectief, dat doet het dan ook.

Anyway, nog 5 dagen en we vertrekken. Twee wagens en (te) veel bagage. Laten we hopen dat er een beetje leuk volk op de camping zit. We hebben ons speciaal via één van die jeugdorganisaties ingeschreven zodat we met mensen van onze leeftijd zitten, dus dat komt wel goed.

Uiteraard krijgen jullie een uitgebreid verslag nadien.

Thundercats hooooooo!

Bodi Out!

Over Kaartenhuisjes

Mijn leven is een kaartenhuisje, en ik ben de Joker… Niet dat ik geen andere kaart zou willen zijn, maar dan zouden er sowieso vier exemplaren van mij rondlopen met een andere outfit aan en daar is de wereld lang niet klaar voor. Anyway, kaartenhuisjes dus, of meer bepaald de kaarten die mijn kaarthuisje gestalte geven.

Familie, vrienden en kennissen, dat is het dek waar we mee spelen. Het is grappig hoe hard mensen bouwen op deze drie types van mensen. Het is ook grappig om te zien hoe hard mensen geloven in de soliditeit van die zaken. Ik weet beter. Begrijp me niet verkeerd, ook ik heb nood aan vrienden en familie en net als jullie put ik evenzeer kracht uit die relaties, wie zou dat niet doen. Maar ik heb ook gezien hoe fragiel dat web van relaties kan zijn.

Je hoeft maar één kaart weg te nemen uit de fundering van je kaartenhuisje en al gauw heb je veel kaarten, maar geen huisje meer.

De familiekaarten voor mij bestaan uit twee ouders, een vader en een moeder zoals dat bij de meeste onder jullie wel het geval zal zijn. Zij maken echter al een tijdje geen deel meer uit van mijn huisje. Mijn vader en moeder zijn gescheiden, vijf jaar ondertussen. Komt daar nog bij dat geen van beide een erg open geest heeft, wat maakt dat ik ze nu amper nog zie. Wat broers en zussen betreft, ik ben enig kind, dus geen verdere info daar.

Vrienden. Hmm, wat zou ik zijn zonder hen vraag ik me soms af. Veruit de belangrijkste persoon in mijn leven tot vandaag de dag is Aiden. Aiden is de broer die ik nooit had zal ik maar zeggen. Mijn beste vriend, mijn bloedbroeder… ik kan verder gaan maar dan wordt het voor hem misschien nogal gênant. Voor alle duidelijkheid, ondanks het feit dat we twee handen op één buik zijn, zijn we geen koppel noch hebben we een liefdesrelatie. Nooit gehad, hoewel we veel mensen al hebben wijsgemaakt dat het wel zo was, wat hilarische reacties uitlokt.

Ook Aiden's ouders zijn mij heel dierbaar. Ja kan stellen dat ze me ondertussen half geadopteerd hebben. Ik heb zelfs een eigen kamer bij Aiden thuis.

Naast deze mensen die een beetje centraal staan in mijn leven, heb je nog eens 3 jongens en vijf meisjes die ik tot goeie vrienden reken. Misschien hoor je over die mensen nog wel meer in de toekomst.

Een partner heb ik nog niet. En nee, ik heb ook niet onmiddellijk iets op het oog. Misschien ben ik te kritisch, wie weet. Of misschien ben ik gewoon te gesloten. Aiden noemt mij toch altijd plagerig 'mister inaccessable' (sinds Anouk dat in één van haar liedjes zong). Niet dat me dat stoort, het leven van een vrijgezel heeft ook zo zijn voordelen. Aiden heeft trouwens geen recht van spreken aangezien hij zelf vrijgezel is. Hij daarentegen heeft WEL iemand op het oog.

Zo, bij deze weten jullie weer een beetje meer. Ik ga de introductie met deze post afsluiten, de rest komen jullie gaandeweg wel te weten.

Tot de volgende,

Bodi out.